سلام

باز بوی عطر رمضان می آید. بوی عبادت، بوی بندگی، بوی بخشایش،بوی آشنایی،بوی عشق،عشق به معبود،عشق به تمام خوبی ها

و بار دیگر رمضان از راه می رسد و با خود کوله باری از بخشایش و آمرزیدگی را به همراه می آورد و با ندای «ربنّا» جان های تشنه را به سوی خود فرا می خواند تا به استقبالش آمده و دسته دسته بخشـودگی را از دستان کـریـم آن باز ستانند. میزبانِ ابدی رمضان، دست شیطان ها را می بندد و درهای بهشت را به روی میهمانان خود می گشاید تا با آسودگی و آرامش، از لحظه های سبز آن، برای حیات ابدی توشه برگیرند و خس و خاشاکِ یک سال زندگی را، از دامان خود سترده و در سایه سار مهمـان نواز آن، نفسی تازه کنند.
منـادی، در آسمان ها بر میهمانان ضیافت آسمانی، خوش آمد می گوید و آب و آیینه به دست، به استقبال سحرخیزان می شتابد.

سلام خدا بر ماهی که فروزنده چراغ جان ها و فانوس دل هاست. سلام خدا بر ماهی که ماه ضیافت خداست؛ خداوند میزبان و بندگان او میهمان و قرب و نیایش، وسیله پذیرایی از قلب های برافروخته و روشن است. ضیافتی که همگان به آن دعوت شده اند و هیچ دریغی، از نعمت های آن نیست. سلام خدا بر ماهی که بهترین فرصت، برای جستن خود در برهوت دنیازدگی است و بهترین فرصت برای پاشیدن بذر نیایش در مزرعه مستعد روزها و شب های آن است.

بر سفره افطارهای ماه بخشش، نشسته ایم و دل، در آسایش خدایی شدن، نفَس میکشد و زنگار یازده ماه غفلت در خوردن و آسودن را از خود دور می نماید، دست به دعا بر میداریم و با رنگ نیایش و نیاز این لحظه های دلنشین را، سبزتر کرده، ظهور پرده نشین موعود را، از بارگاه با کرامت و جـلال او خواستار میشویم.

شب های آن، همه قدرند، اگر قـدر بدانیم و روزهای آن، همه بهاری اند، اگر رویش بخواهیم، می توان با دو بازوی پر توان، توبه و نیایش، زنجیرهای گناه و غفلت را پاره کرد و با بال های زریّن اشک، آسمان بی کران رحمت او را پیمود.

اکنون باید گفت :ماه رمضان، فصل فرخنده میهمانی خدا و ماه ستاره باران بخشش، بر نیایشگران و مؤمنان خداجو خجسته باد.